Dat de goeie jonge muzikanten in Schotland aan de bomen schijnen te groeien, is stilaan een heus cliché aan het worden. Church Street Shuffle, het duo gevormd door fiddler Neil Ewart en gitarist Ali MacQuarrie is daar de zoveelste exponent van en ze debuteren hier met eenzeven nummers tellende plaat, waarop de suites en verzameltunes aaneengeregen worden.

Beide jongemannen beheersen hun instrumenten meer dan zomaar een beetje: Ewart gaat heel creatief aan de slag met soms heel oude melodieën, die hij in een fijn hedendaags jasje steekt, omgeven door het heel inventieve gitaarspel van MacQuarrie, die her en der ook al wat elektronica gebruikt om zijn heel sterk op ritme gebaseerde spel naar meer dansbaarheid te sturen.

Dat levert een heel fijn folkplaatje op, dat misschien niet uitblinkt in originaliteit, maar toch heel netjes aangeeft dat de beide heren -allebei klassiek geschoold- hun vak erg goed beheersen en weten waar ze hun mosterd vandaan moeten halen. Bekende deunen als “Loch an Duin” en “91st on Modder River” worden afgewisseld met eigen composities als “Hidden” en “The Threes”, terwijl het evenwicht een nieuwe beurt krijgt met “The Cowboy” en het eigen “The Life Aquatic”. Die worden meer ingehouden gespeeld en zetten de melodie meer in de kijker.

Met afsluiten “Vodka Teapot” wordt dan weer onbeschroomd op de dansspieren gemikt, iets waar, zeker vanuit Schots oogpunt, helemaal niks mis mee is.
Als debuut mag deze plaat er zeker zijn: ze is een leuk adreskaartje voor het duo om er mogelijke programmatoren mee te overtuigen, en ik vermoed dat ze live het best en het meest begeesterd uit de verf komen.

Een meesterwerk is dit zeker nog niet, maar de plaat toont duidelijk aan dat we van dit duo in de toekomst wel heel mooie dingen kunnen verwachten. Aarzelen doe ik dus niet: dit is een leuke plaat, maar ze is slechts de aanzet tot veel meer moois dat we wellicht nog gaan krijgen.

(Dani Heyvaert)